8.Rozmyślenia i trening

8.Rozmyślenia i trening 

Dwójka nastoletnich szamanów siedziała w pokoju Sary. Obydwoje rozmyślali, ona na temat czemu mu powiedziała. On nad historią dziewczyny.
Hao był zdumiony tą biografią, nie przypuszczał bowiem, że ona jest sierotą. Myślał, że jest rozpieszczona i dlatego wredna, a tu proszę też dostała kopa od życia.
Straciła rodziców tak samo jak on w pierwszym wcieleniu, on raczej matkę, ojca i tak nigdy nie znał. Reshi to był jej kolejny problem, on miał na opanowanie 1000 lat, a ona raczej nie...
Nie miała nikogo bliskiego przez prawie 15 lat, to była raczej zrozumiałe, ze nie znosiła ludzi. Ich myśli są straszne ich czyny tak samo. Jeszcze nie potrafią za akceptować tego czego nie rozumieją.
W jego głowie krążyły też pytania, bez odpowiedzi :
"Kim ona tak na prawdę jest ?", "Dlaczego ma tak duże moce i czemu nie chcieli jej zdradzić jej tożsamości ?"
Nic z tego nie rozumiał, bo nie miał zbyt wielu faktów. Chciał za wszelką cenę dowiedzieć się tego, a szczególnie poznać zakres jej możliwości.

***

 Dziewczyna miała inny dylemat, nie wiedziała zbytnio po co mu to mówiła, swoim życiorysem nie dzieliła się zbytni, a tym bardziej przed kimś takim. Była ciekawa co dalej zrobi gdy już ją opuści, może bedzie żył w zgodzie, ale raczej nie.
Potrzebowała się komuś zwierzyć. Jednak myślała, ze to będzie jej przyjaciel lub przyjaciółka.
Tak strasznie by chciała mieć komuś, komu może zaufać, ale szara rzeczywistość jej na to nie pozwala...

Sara :

To wszystko jest bezsensu, życie jest takie smutne i pełne cierpienia. Dlaczego ??? Bo właśnie, dlaczego...
Nigdy nie będę wstanie odpowiedzieć na to pytanie, jest zbyt trudne, nie pojęte dla człowieka. Dla nikogo, nawet dla ducha i Króla Dusz 
[Co ja ? dop.KD] (Gówno, nie wtrącaj się) [Nie rozkazuj mi, to ja jestem Królem] (Takim od siedmu boleści...]
 Ale wracając...

 ***

Nasz ognisty szaman też już miał dość tego życia, dlatego dążył zawzięcie do osiągnięcia swojego celu :
Królestwa Szamanów i pozbycia się wszystkich ludzi i słabych szamanów.

Hao :

Chciałbym, aby do mnie dołączyła i mi pomogła. MA przecież ku temu powody. Jej historia nadal była dla mnie zagadką i pomyśleć, ze w głowie aż tak namieszała mi smutna historyjka. 
Współczułem jej i to dla mnie było najdziwniejsze, od kiedy ja mam uczucia. Jeszcze stanę się zbyt empatyczny i co wtedy ?!
Kiedy podniosłem wzrok na dziewczynę zobaczyłem, ze wpatruje się we mnie, takim nie obecnym wzrokiem. Pomachałem jej ręką przed twarzą a ona nic, kompletne zero...
Za oknem było już ciemno, no po prostu genialnie, spędziłem tu już ze dwa lub trzy dni .
Znowu przeniosłem wzrok na Sarę, jej długie blond włosy opadały, delikatnie na ramiona kończąc przy pasie. Ciemne oczy podobne do moich wpatrywały się we mnie, były jakby zamglone.
Karnacja bardzo blada i lekko różowe policzki, to pewnie przez cerę, bo raczej się nie rumieni ...
Po pewnym czasie odwróciła głowę i powiedziała :
-Już jest późno idę zrobić kolację dla Ciebie, a później, najlepiej będzie się położyć.
Dość wolno dotarły do mnie te słowa, ale kiwnąłem głową na znak zgody.
Udałem się do tymczasowo swojego pokoju. Sama zeszła do kuchni i później przyniosła mi zieloną herbatę, ona sama poszła do swojego pokoju.

Sara :

Uznałam, ze chłopak już śpi, więc przebrałaś się w jakieś luźne ciuchy i wyszłam na dwór potrenować.
Kochałam ten ogród, był gigantyczny i pełny zieleni oraz idealny do ćwiczeń. Wezwałam Feniksa
-Feniksie powstań i przebierz fromę miecza.
Duch uśmiechnął się do mnie i wykonał polecenie. Zaczęłam ćwiczyć. W bok, pchnięcie, unik i ...
nagły opór, tylko czemu ?

Hao:

Nie mogłem zasnąć i chciałem zobaczyć czy Sara już śpi. Nie był jej w pokoju, więc może jest na dworze, nie zastanawiając się zbytnio wyszedłem na dwór i zobaczyłem, ze trenuje. Postanowiłem przywołać Ducha Ognia i ją przetestować...

****

No i zaczęło się, chłopak był bardzo dobry, ale dziewczyna zdeterminowana. Jednak nie mogła się skupić, jakim cudem on walczy, jeszcze nie do końca doszedł do pełni swoich możliwości a to proszę..

Siłuje się na miecze w walce. On miał już nie jednokrotnie okazję do wygrania, ale chciał jeszcze ją trochę zmęczyć. Ona go podcięła i pomyślała, że teraz ma okazję, jednak to było tylko błędne złudzenie.

Szaman teleportował się za nią i wykręcił jej miecz z ręki, kładąc swój przy jej szyi.

Przegrała, ale on był zadowolony z wyniku, bowiem nikt nie walczył z nim tak długo.
Jego duch stróż rozpłynął się w powietrzu, ale ona tego nie zauważyła, była zbyt zdezorientowana...

****

Udało mi się !!! Może mało, ale zawsze coś ...

Mogą być literóki i błędy, ale mam ograniczenie czasu i weny, więc wszystko co piszę jest z natchnieniem i przez to też z błędami ^^"