10. Noc była taka piękna i ta adrenalina, rozważania, że mało się spało -.-"

10. Noc była taka piękna i ta adrenalina, rozważania, że mało się spało -.-"

Z dedykacją dla : Ayame, Ao mori, Zanie, Will, Daary, Kocieneczce, ShamanHoshi, YunySK ^^oraz dla wszystkich osób , które to czytają...

Na granatowo-czarnym niebie, migotały gwiazdy i księżyc w pełni oświetlając wszystkim drogę i niebo.
Dwójka szamanów zakłócała tą spokojną noc,a może raczej tylko szamanka z tego towarzystwa.
Obserwowała  wszystko z dołu, ale po chwili wpadała na bardzo głupi pomysł, a przynajmniej tak by się wydawało. Coś chciała bardzo sprawdzić, przypomnieć sobie swoje pierwsze nauki i treningi szamańskie.
Niestety, żeby się udało musiała znowu poczuć tą adrenalinę  i niebezpieczeństwo co kiedyś .
Stanęła na grzbiecie ptaka , zamknęła oczy i ...

Hao :

Jak zwykle musi działaś na przekór i teraz muszę ją znaleźć.
Po jakiś dwudziestu minutach lotu, zobaczyłem jej stróża. Ona stała na grzbiecie ptaka , zamknęła oczy i ...
Skoczyła po prostu z ducha, nie wyglądała na przerażoną, spadała i miała lekki uśmiech na twarzy, a więc musiała coś knuć, bo większość osób by się przeraziło. Jestem ciekawy co knuje, ale zaraz pewnie się przekonam.
Sam zniżyłem lot, by zobaczyć co się dzieje. Spadała ze spokojem wypisanym na twarzy. Ciekawe czy rzeczywiście odczuwa to samo, co ja ?
Teraz to by się Reshi przydało, ale niestety zbyt silna blokada, więc się nie da.

Sara :

Zastanawiam się czy nie jest to czas, żeby poudawać, że nie mam kontroli nad lotem, chociaż to będzie nie miejscu, ale trudno. Life is brutal, więc musi to jakoś przeżyć, chociaż wizja roztrzaskania się o beton jest bardzo kusząca. Nie trzeba by się było użerać z życiem. Co z tego, że wyglądam na silną ... Co z tego, że mam jakiś tam charakter, jeżeli boję się . Boje się jak małe dziecko, życia tego wszystkiego. Każdej emocji. Moją prawdziwą słabością, nie jest woda. Moją słabością jest, strach przed tym by nikt nie odkrył mych emocji. Do póki nikt się nie domyśla, to potrafię to maskować, ale gdy ktoś wpadnie na to, jaka jestem naprawę  to nie potrafię dalej tego maskować. 

Wiem, że taka słabość jest beznadzieja...

Innie się obawiają bólu fizycznego, a ja bólu psychicznego. Jestem żałosna w swej naturze. Przecież inni mają gorzej, to takie egoistyczne z mojej strony, dlatego chciałabym oczyścić świat z tego bólu i samotności, bo ludzie raczej nie są źle od tak! Są po prostu skrzywdzeni przez los, złe uczynki i osamotnienie, dlatego nigdy nikogo nie oskarżam o zło wcielone. Gardzę ludźmi, którzy niszczą  komuś życie, przez to, że nie potrafią zrozumieć ich natury i zdolności. Tego, że są inni, że się różnią...

****

Dziewczyna przez swoje rozmyślenia, nawet nie zauważyła, ze nieświadomie  straciła kontrole. Po chwili kiedy poczuła, coraz to silniejsze ciśnienie. Wtedy dopiero się  opanowała i udało jej się uniknąć wypadku..
Stanęła na chwiejących się nogach i prawie by upada, gdyby nie Asakura. Zapał ją w ostatniej chwili. Odwróciła twarz by nie widział, że płakała i udało jej się to zrobić.
Po kilku minutach uśmiechnęła się przyjaźnie, ale tym uśmiechu było pełno sztuczności.
-Imponujące, kto Cię tego nauczył ?-zapyta chłopak z przymrużeniem oka, na jej wypadek.
-Pobliskie duchy przy sierocińcu-mruknęła w odpowiedzi pod nosem, ale na tyle głośno, że chłopak usłyszał.
-Ciekawe-odpowiedział i przeniósł ich w pobliże posiadłości, gdzie mieszkała obecnie dziewczyna.
Gdy stali przed domem, to szamanka jeszcze zapytała:
-Co zrobisz z Yoh ?
Hao przez chwilę zastanawiał się nad odpowiedziom, nie spodziewał się, że ją to będzie interesować .
-Pozbędę się go, za to co zrobił-wysyczał wściekły przez zęby.
-Nie uda Ci się to, bo znowu przegrasz-oznajmiła chłodno dziewczyna.
-Zamilcz!-warknął zwracając ku niej nienawistne spojrzenie. Przypomniała jej się jak je kiedyś widziała, u jej jedynego i pierwszego "przyjaciela". Wzdrygnęła się i szybko odwróciła, zacisnęła ręce w pięści i szepnęła:
-Odejdź-ale gdy to nie poskutkowało to krzyknęła :
-Odejdź ode mnie, rozumiesz ?!
 Szaman chciał coś odpowiedzieć, ale dziewczyna upadła na ziemię tracąc przytomność przy okazji. Asakura wziął ją na ręce i zaniósł do jej pokoju.
Uznał, że to trochę dziwne. Tak mało waży,  porównywalnie do Opacho. Sam też poszedł już spać. Niektóre sprawy trzeba o mówić jutro...

****

Jak widać zechciało mi się napisać kiepski rozdział -,- Zastanawiam się czy napisać one-shot'a świątecznego. Chyba napiszę... Jeżeli ktoś chce (lub nie chce, niektóre sosby nie mają nic do gadania xD) występować to niech mi napiszę w komentarzu i na mojego gmaila wyśle, to jak chce się nazywać i wygląd oraz wiek ^^

My gmail : mari.asakura2001@gmail.com